فروغ در نوجوانی سرودن شعر را شروع کرد. بیشتر غزل و دوبیتی‌های عاشقانه می‌نوشت. او همیشه به دنبال زبان خاص خود در شعر بود. ناگهان با چاپ اولین مجموعه‌ی شعرش که «اسیر» نام داشت صدای زنانه‌ای در ادبیات ایران شنیده‌ شد. اما بسیاری از منتقدین شعرش را احساسات زودگذر یک دختر کم تجربه شمردند. مردم نیز شعرهایش را حرف‌های بی‌پروای زنی جوان قلمداد کردند.
مجموعه‌ی «انسان‌های کوچک؛ آرزوهای بزرگ» زندگی‌نامه‌هایی برای شناساندن فرهیختگان و مشاهیر ایرانی به کودکان است. برای هر انسانی مطالعه درباره‌ی تاریخ، فرهنگ و تمدن ضروری است تا با شناخت کافی درباره‌ی پیشینه‌ی خود بتواند برای اهداف و آینده‌‌‌اش تصمیم‌گیری کند. مطالعه زندگی‌نامه‌ها می‌تواند تجربه‌ها و چشم‌اندازهای تازه‌‌ای به مخاطب خود بدهد و او را راهی سفری تاریخی کند. زندگی‌نامه اگر جذاب و روان نوشته شود می‌تواند مثل یک داستان پلیسی مهیج و ابزاری برای آموزش خلاقیت، تفکر، استنتاج و پژوهش باشد.