توضیحات:
در کتاب «توکایی در قفس» نیما یوشیج، داستان پرنده‌ای را روایت می‌کند که در قفس محبوس است. بهار از راه
می‌رسد و توکا همچون سال‌های قبل در قفس بود. با آب و دانه‌ای که صاحب‌اش به او می‌داد، مجبور بود هر روز برای او بلند آواز بخواند. حس می‌کرد اگر چه هر روز ناتوان‌تر می‌شود، اما میل به آزادی در او بیشتر نیرو می‌گیرد. عروس توکا از صاحب قفس می‌خواهد او را آزاد کند. صاحب قفس اما خواست او را رد می‌کند. توکای تنها برای یافتن راه و چارهٔ با جانداران مختلف به گفت‌وگو پرداخت اما هیچ موجودی – یا نمی‌تواند یا نمی‌خواهد- برای نجات توکا از قفس کاری بکند. در نهایت سخنان یک جفت توکای کوهی باعث نجات پرنده داستان می‌شود: «خودت به قفس افتادی خودت هم باید راه بیرون آمدن‌اش را پیدا کن.» سرانجام توکا راه خود را به سوی آزادی پیدا کرد.
«توکایی در قفس» در طول سال‌های انتشار یکی از آثار شناخته شده ادبیات کودک قلمداد شده است. بهمن دادخواه جایزه سیب طلای نمایشگاه براتیسلاوا در سال ۱۹۷۳ را برای تصویرهای این کتاب به‌نام خود کرده است. این داستان کوتاه یکی از آثار شاعر بزرگ معاصر، نیما یوشیج، است که با زبان ساده برای کودکان و نوجوانان نوشته شده است.