یک هفته از به دنیا آمدنش نگذشته بود که فهمیدم کلمه کم آورده‌ام. هیچ کدام از جملات و تعابیر رایجی که مردم برای ابراز محبت به کودکان خود بر زبان می‌آورند، نیاز درونی‌ام را پاسخ نمی‌داد. باید آستین‌ها را بالا می‌زدم تا کلمات خودم را ابداع کنم. کلماتی که به درستی بیانگر احساساتی باشند که قلبم را آکنده بود.
از آن روز به بعد، برای هر یک از نیازهای کسرا، ترانه‌ای ساختم. از خواباندن، غذا دادن، حمام کردن، بازی دالی موشه، دندان درآوردن تا بازیگوشی کردن و به ستوه آوردن پدر و مادر.اینک مجموعه‌ای فراهم شده که موقعیت‌های مختلف یک کودک را از تولد تا یکسالگی، حتی بیشتر در می‌گیرد.