میان ما و کسانی که دوستشان داریم، هیچ‌گاه فاصله‌ای نمی‌افتد. حتی اگر دیگر در میان ما زندگی نکنند، یا در کشوری بسیار بسیار دور ساکن باشند. چرا که ما و عزیزانمان با رشته‌نخی نامرئی به یکدیگر گره خورده‌ایم. ما نخ را نمی‌بینیم، اما همیشه آنجاست و تا زمانی که قلبمان پر از عشق باشد، آن نخ ما را به یکدیگر وصل می‌کند.
همه چیز از یک شب طوفانی شروع شد. دوقلوهایی به نام لیزا و جرمی راحت در تخت‌هایشان خوابیده بودند که صدای وحشتناک رعدوبرق آن‌ها را از خواب بیدار کرد. آن‌ دو وحشت‌زده و هراسان به سمت اتاق مادرشان دویدند تا شاید با دیدن او کمی آرام‌تر بگیرند. مادر اما قبول نکرد که لیزا و جرمی آن شب را در اتاق او بگذرانند.