توضیحات:
در کتاب «مامان بزی پشت در است» بچه‌های مامان بزی خواب‌شان نمی‌برد، مامان بزی برای‌شان قصه‌ی شنگول و منگول را تعریف کرده. نه بزغاله کوچک‌تر خوابید. نه وسطی و نه بزرگ‌تر. بزغاله‌های مامان بزی تمام مدت به گرگ فکر می‌کردند. صبح روز بعد، مامان بزی زنبیل‌اش را برمی‌دارد و به صحرا می‌رود تا برای بچه‌های‌اش علف تازه بیاورد، اما بچه‌ها در را به روی او باز نمی‌کنند. آن‌ها همان کاری را می‌کنند که شنگول و منگول در قصه کردند. آخرش هم برای اطمینان آب می‌ریزند روی دست و پای مامان بزی که از لای در توی خانه آورده. وقتی مطمئن می‌شوند، در را باز می‌کنند. مامان بزی خوشحال نیست و با خودش فکر می‌کند اگر بزغاله‌های‌اش باور نمی‌کردند او مادرشان است و به خانه راه‌اش نمی‌دادند باید چه کار می‌کرد. پس یک قصه‌ی دیگر تعریف می‌کند.