وسط آسمان بزرگ، «دو سیاره»‌ی قشنگ در همسایگی هم وجود داشت. مردمان این دو سیاره‌ با هم مهربان بودند. تا آنجا که پلی باستانی و بزرگ بین خودشان کشیده بودند و از این طریق با هم ارتباط داشتند. همه چیز خوب و خوش بود تا روزی که اتفاقی افتاد؛ دانشمندی از شونتو وسیله‌‌ای جدید اختراع کرد که با آن می‌توانست دوردست‌ها را به‌خوبی ببیند. او آسمان را رصد کرد و نقشه‌ای از ستارگان درست کرد. خبر به گوش پادشاه سیاره‌ی کورتو رسید. او هم دلش می‌خواست با این وسیله آسمان را تماشا کند و زیبایی‌های ستارگان را ببیند. مگر نه اینکه آسمان همه جا شبیه هم است؟ اما وقتی‌که وسیله به کورتو رسید و اهالی ستاره با آن به آسمان نگاه کردند، هیچ‌کدام از ستاره‌های نقشه را در آن ندیدند. چیزی در این میان درست نبود. آیا دانشمند سیاره‌ی شونتو دروغ گفته بود؟ یا می‌شود به این ماجرا جور دیگری هم نگاه کرد؟
داستان تصویری «دو سیاره» به ما می‌گوید که از زاویه‌های متفاتی می‌توان به جهان نگاه کرد و چیزهایی متفاوت دید.
کتاب «دو سیاره» را انتشارات فاطمی منتشر کرده است؛ انتشاراتی که در سال ۲۰۲۱، عنوان بهترین ناشر کودک قاره‌ی آسیا را از آن خود کرده است.